A. Giannis blog

Της Ειρήνης Καρκανάκη

“Αν πεις: έχω καρκίνο και τι έγινε, θα δεις θαύματα”

Η συγγραφέας του βιβλίου “Από Έλενα... Ελένη”, Ελένη Καλαμάρη μιλά στην “Π”

Μια γυναίκα-παράδειγμα ζωής, δύναμης και ελπίδας αποτελεί η συγγραφέας Ελένη Καλαμάρη, η οποία με το βιβλίο της με τίτλο “Από Έλενα…Ελένη” προσπαθεί να πείσει τους ανθρώπους ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα αρκεί να το πιστέψουν, είτε «τα πάντα» αφορούν τον καρκίνο είτε μια ερωτική απογοήτευση.

Η Ελένη Καλαμάρη γεννήθηκε το 1978 στη Γερμανία από Έλληνες γονείς και σπούδασε Μηχανογραφημένη Λογιστική και Γραμματεία Διευθύνσεως, καθώς και δύο ξένες γλώσσες.

Στα 28 της, κατά τη διάρκεια της πρώτης της εγκυμοσύνης, προσβλήθηκε από καρκίνο και έκτοτε έχει στρέψει το βλέμμα της σε άλλους ορίζοντες. Στη φιλοσοφία και την ανθρώπινη υπόσταση μέσα από το πρίσμα του εσωτερισμού.

Ασχολείται με τον εθελοντισμό και τη φιλανθρωπία ενώ ακόμα δεν έχει περάσει η απαραίτητη πενταετία που θα βεβαιώνει ότι πλέον δεν νοσεί από καρκίνο.

Σήμερα ζει μόνη με τον γιο της στον Πειραιά. Το βιβλίο της παρουσιάζεται απόψε στις 7.30 στο studio 2. Την εκδήλωση διοργανώνει το βιβλιοπωλείο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ.

Θα προλογίσει η πρόεδρος ΟΕΚΚ - Αγκαλια-ΖΩ (Ηρακλείου), Χρυσούλα Αντωνοπούλου-Αντωνογιαννάκη.

Το βιβλίο σας είναι αυτοβιογραφικό;

Όχι, δεν είναι. Δεν είναι αυτοβιογραφία, πρόκειται για μια περίοδο της ζωής μου. Όμως είναι αληθινή ιστορία. Ξεκινά από το πώς προσβλήθηκα από τον καρκίνο, το πώς το βίωσα και τη διαδικασία του να αλλάξω και να γίνω άλλος άνθρωπος.

Όταν ξεκίνησα να γράφω είχα ήδη προσβληθεί δυο φορές από τον καρκίνο. Ακόμα νοσούσα. Μου είχαν ανακοινώσει ότι θα ξεκινήσω πάλι χημειοθεραπείες.

Η συγγραφή του βιβλίου ήταν μια λύτρωση για εσάς ή έχει ως σκοπό να βοηθήσει τον κόσμο;

Τίποτα από όλα αυτά. Δεν έχω σκοπό να καρπωθώ πράγματα τα οποία δεν έχω σκεφτεί. Αυτό που έκανα ήταν να γράψω ένα ημερολόγιο και να το αφήσω σαν παρακαταθήκη για το γιο μου σε περίπτωση που εγώ τελικά δεν επιζούσα. Ήθελα να έχει κάτι από τη μαμά του. Αργότερα το ημερολόγιο έγινε βιβλίο, μετά από παρακίνηση της εκδότριάς μου κ. Σμυρνιώτη, με σκοπό να βοηθήσει τον κόσμο. Από την στιγμή που θα το διάβαζε ένας άνθρωπος γιατί να μη το διαβάσουν περισσότεροι είτε είναι καρκινοπαθείς είτε όχι.

Πού οφείλεται ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ακόμα δεν μπορούν να πουν τη λέξη «καρκίνος»;

Στον φόβο των ανθρώπων ότι αν μιλήσουν για τον καρκίνο, είναι σαν να τον καλούν. Δεν καταλαβαίνω όμως, γιατί τον φοβόμαστε τόσο πολύ, ειδικά στις μέρες μας που ο κόσμος επιζεί. Τον λένε καρκίνο, αυτό είναι το όνομα του και δεν είναι η επάρατη νόσος, επάρατος είναι ο καταραμένος. Αν όμως κάποιος βλέποντάς με αντικρίζει μια καταραμένη γυναίκα, τότε μπορεί να με αποκαλεί καταραμένη. Εγώ από μικρή τον έλεγα καρκίνο, δεν φοβόμουν να το πω. Όλο αυτό είναι αποτέλεσμα αμαθείας, ο κόσμος δεν φταίει. Όταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τον ονομάζουν έτσι, τότε όλοι το μαθαίνουν ως κακό. Αυτό που κάνω είναι μιλώντας στον κόσμο να του δείξω ότι ζω όπως και πολύς κόσμος ζει, άνθρωποι πεθαίνουν και από άλλες αρρώστιες. Θέλω να δώσω στον κόσμο να καταλάβει ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, μπορείς να το καταφέρεις. Στην πράξη, όχι στα λόγια. Μόνο όταν θες κάτι πολύ, μπορείς να το πετύχεις, αν δεν το θέλεις, δεν μπορείς να το λύνεις.

Πριν προσβληθείτε και η ίδια, τα είχατε σκεφτεί όλα αυτά;

Όχι, γιατί δεν με αφορούσε. Πότε δεν το είχα κάνει πράξη, μόνο το διάβαζα δεν το είχα εφαρμόσει. Κατάφερα να μετατρέψω την κατάρα σε δώρο, είδα την άλλη όψη του νομίσματος. Πριν αρρωστήσω ήμουν γκρινιάρα και στενοχωρούμουν με το παραμικρό. Όλη αυτή η περιπέτεια με έκανε να γνωρίσω τον εαυτό μου και να μάθω που φτάνουν τα όρια μου. Με έκανε πιο δυνατή. Όμως δεν είχα και ανθρώπους δίπλα μου που με βοήθησαν αρκετά. Πλέον έχω γνωστούς και μια μεγάλη οικογένεια. Δεν ήμουν πάντα δυνατή, όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Όμως, συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω το παιδί μου να μείνει χωρίς μαμά. Αυτό που εκτιμώ στους φίλους μου είναι ότι δεν με αντιμετώπισαν σαν άρρωστη, μου έλεγαν ότι είσαι καλά και το εννοούσαν.

Πόσο σημαντικό είναι για να ξεπεράσεις την αρρώστια να την κοιτάς στα μάτια και να την αντιμετωπίζεις;

Είναι εξίσου σημαντικό για να ξεπεράσεις τον καρκίνο να κάνεις σωστά τη θεραπεία σου και να παίρνεις τα φάρμακά σου όσο και να καταφέρεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να τον νικήσεις και δεν τον φοβάσαι. Παρόλα αυτά, πρέπει κανείς να ‘χει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι δε θα ζήσουμε για πάντα, ότι το πεπρωμένο του φτάνει μέχρι εδώ. Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι ότι δεν έχεις πέσει αμαχητί και ότι έχεις πληρώσει ό,τι χρωστάς στη ζωή. Όταν πιστέψεις ότι έχεις τελειώσει τελειώνεις, αν πεις όμως καρκίνο έχω και τι έγινε, θα δεις θαύματα. Πρέπει να το πιστεύεις όμως.

Ποιο θα είναι το επόμενο θέμα του βιβλίου σας;

Γράφω ήδη το επόμενο βιβλίο, που δεν αφορά τον καρκίνο μόνο αλλά την αρρώστια γενικότερα. Είναι ένα μυθιστόρημα μέσα από το όποιο παραβολικά περιγράφω τρόπους που ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει επίπεδα ενεργειακά και ψυχικά. Τη διαδικασία που μπορεί να ακολουθήσει ο άνθρωπος για να αλλάξει χαρακτήρα.


Ασχολείστε με τον εθελοντισμό και την φιλανθρωπία, με ποιους τρόπους;

Αυτή τη στιγμή δεν εργάζομαι, είμαι συνταξιούχος αναπηρίας στο ΙΚΑ. Αυτό που κάνω είναι να συνομιλώ με κόσμο που έχει ανάγκη από βοήθεια και να του μεταφέρω τις εμπειρίες μου. Βοηθάω τον κόσμο να μη φοβάται, αυτό έμαθα από τον καρκίνο. Σκοπός της ζωής μου μετά τον γιο μου είναι ο εθελοντισμός, η προσφορά.

Επίσης, ασχολούμαι με την μη κερδοσκοπική οργάνωση Μείνε Δυνατός, και έσοδα από το βιβλίο μου θα διατεθούν εκεί. Πρόκειται για οργάνωση που σκοπό έχει να προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη στους καρκινοπαθές και το περιβάλλον τους

Το τηλέφωνο που μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος είναι το 1069.

Πιστεύετε ότι υπάρχει κρίση;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κρίση. Κρίση έχουν αυτοί που παρακολουθούν ειδήσεις. Ένας άνθρωπος που θα χάσει τη δουλειά του, δεν έχει χάσει ούτε τα πόδια του, ούτε τα χέρια ούτε, ούτε τη ζωή του. Μόνο ο τεμπέλης δεν βρίσκει δουλειά σήμερα.

Όταν μου ανακοίνωσαν ότι έχω τρεις με έξι μήνες ζωής ήμουν 11 ημερών λεχώνα, θα ήταν πολύ εύκολο να φουντάρω από το μπαλόνι. Όμως, αποφάσισα ότι αν θέλω κάτι πάρα πολύ μπορώ και να το έχω. Τώρα έχω ένα σπίτι και το γιο μου. Μπορεί να τα οικονομικά μου να μην είναι καλά, είμαι όμως εγώ. Τα χρήματα είναι το μέσο όχι ο σκοπός.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να δώσετε στον κόσμο;

Μην φοβάσαι, αυτό θέλω να πω στους καρκινοπαθείς. Αυτό που θέλω να πω σε όλο τον κόσμο είναι ότι όσο χαμηλά και αν έχεις πέσει, όσο μαύρα και είναι τα πράγματα στη ζωή σου αν πραγματικά το θελήσεις μπορείς αν σηκωθείς. Ήρωας είναι αυτός που έχει πέσει 9 φορές και έχει σηκωθεί 10.


Τι σημαίνει ο τίτλος του βιβλίου. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;

Ναι, είναι συμβολικός και ο τίτλος και το εξώφυλλο. Το εξώφυλλο παρουσιάζει το κεφάλι μου, το οποίο κρατώ με δάχτυλα μου και δημιουργώ δυο βέλη δείχνοντας προς το κεφάλι μου. Με αυτό δείχνω τον τρόπο μέσα από τον οποίο άλλαξα και έγινα άλλος άνθρωπος μέσα από τον καρκίνο. Δηλαδή, πώς έγινα από Έλενα…Ελένη. Πριν από τον καρκίνο όλοι με φώναζαν Έλενα, τώρα πια έχω γίνει ένας άλλος άνθρωπος.

Πηγή: Πατρίς