A. Giannis blog

Πέτρου Β' 2:1-22 - (Μετάφραση : Λόγος)
Οπωσδήποτε όμως παρουσιάστηκαν και ψευδοπροφήτες ανάμεσα στο λαό, όπως θα παρουσιαστούν και ψευδοδιδάσκαλοι ανάμεσα σε σας οι οποίοι θα παρεμβάλλουν καταστρεπτικές αιρέσεις, και τον Κύριο που τους εξαγόρασε θα τον απαρνούνται, προκαλώντας έτσι πολύ γρήγορα την καταστροφή τους!
Πολλοί, μάλιστα, θα τους ακολουθήσουν στις ασέλγειές τους και εξαιτίας τους θα δυσφημιστεί η οδός της αλήθειας.
Επιπλέον, από πλεονεξία θα επιδοθούν στην εκμετάλλευσή σας με πλαστές διδαχές. Η απόφαση που έχει παρθεί από παλιά για την καταδίκη των ανθρώπων αυτών, δεν αδρανεί. Ο χαμός τους τους προσμένει άγρυπνος.
Αφού μάλιστα ο Θεός δε λυπήθηκε ούτε και τους αγγέλους που αμάρτησαν, αλλά γκρεμίζοντάς τους αλυσοδεμένους στο σκοτεινό τάρταρο, τους παρέδωσε να φυλάγονται ως την τελική κρίση.
Επίσης δεν έδειξε επιείκεια ούτε στον αρχαίο κόσμο, αλλά επέφερε τον κατακλυσμό στον κόσμο των ασεβών, διασώζοντας την οχταμελή οικογένεια του Νώε, του κήρυκα εκείνου της δικαιοσύνης.
Το ίδιο επίσης, καταδίκασε και τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα σε καταστροφή και τις μετέβαλε σε στάχτη, αφήνοντας έτσι παράδειγμα για όσους ασεβήσουν στο μέλλον.
Έσωσε όμως τον δίκαιο Λωτ που αγανακτούσε για την ανήθικη ζωή των ανόμων.
Γιατί πράγματι, καθώς ο δίκαιος αυτός άνθρωπος κατοικούσε ανάμεσά τους βλέποντας και ακούοντας τα άνομα έργα τους, η δίκαιη ψυχή του βασανιζόταν μέρα με τη μέρα.
Ξέρει, λοιπόν, ο Κύριος να σώζει τους ευσεβείς μέσα από τη δοκιμασία, και τους άδικους να τους κρατά υπόδικους ως την ημέρα της κρίσης για να τιμωρηθούν.
Και μάλιστα εκείνους που επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τη σάρκα τους ζώντας μέσα στις βρώμικες επιθυμίες τους και περιφρονώντας την εξουσία του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί, αδίσταχτοι και αυθάδεις καθώς είναι, δεν τους πιάνει τρόμος που προσβάλλουν τις ένδοξες δυνάμεις,
τη στιγμή που και οι άγγελοι ακόμα, αν και είναι ανώτεροι σε δύναμη και σε εξουσία, δεν εκφέρουν βλάσφημη κρίση εναντίον τους μπροστά στον Κύριο.
Αλλ' οι άνθρωποι αυτοί, που συμπεριφέρονται βλάσφημα για πράγματα που δε γνωρίζουν, μοιάζουν με τα ζώα που δεν έχουν λογική και που έχουν γεννηθεί με προορισμό ν' αποτελέσουν από τη φύση τους αντικείμενα κυνηγιού και φθοράς, και όπως φθείρονται εκείνα έτσι κι αυτοί θα φθαρούνε.
Θα πάρουν έτσι την πληρωμή τους, όπως ταιριάζει στους άδικους, αυτοί που θεωρούν απόλαυση το να ζουν τη μέρα τους μέσα σε ανήθικη πολυτέλεια. Αυτοί που είναι κηλίδες και ψεγάδια. Αυτοί που ευχαριστιούνται να εξαπατούν τους άλλους συντρώγοντας μαζί σας.
Αυτοί που έχουν βλέμμα γεμάτο από μοιχεία και ακατάπαυστη αμαρτία. Αυτοί που παραπλανούν με δόλο αστήριχτες ψυχές. Αυτοί που έχουν καρδιά εξασκημένη στην πλεονεξία και είναι της κατάρας παιδιά!
Αυτοί που εγκατέλειψαν τον ίσιο δρόμο και έπεσαν στην πλάνη. Αυτοί που ακολούθησαν το δρόμο του Βαλαάμ, του γιου του Βοσόρ, ο οποίος αγάπησε το παράνομο κέρδος
και επέσυρε έτσι τον έλεγχο για την παρανομία του, καθώς ένα γαϊδουράκι, που δεν είναι προικισμένο να μιλά, του μίλησε με ανθρώπινη φωνή κι εμπόδισε την παραφροσύνη του προφήτη!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πηγές χωρίς νερό, σύννεφα που παρασύρονται από την ανεμοθύελλα και για τους οποίους διατηρείται το μαύρο σκοτάδι που θα διαρκεί αιώνια.
Γιατί με υπερφουσκωμένες από ματαιότητα εκφράσεις επιδιώκουν, χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα τις ανήθικες σαρκικές επιθυμίες, να παραπλανήσουν αυτούς που πραγματικά έχουν αποχωριστεί από εκείνους οι οποίοι ζουν μέσα στην πλάνη.
Τους υπόσχονται ελευθερία, τη στιγμή που οι ίδιοι είναι δούλοι της διαφθοράς, αφού από ό,τι έχει νικηθεί κανείς εκείνου δούλος έχει γίνει.
Γιατί, αν, ενώ έχουν αποχωριστεί από τα μολύσματα του κόσμου χάρη στη σωστή γνώση του Κυρίου και Σωτήρα Ιησού Χριστού, εμπλέκονται πάλι σ' αυτά, με αποτέλεσμα να νικιούνται, τότε τα στερνά τους έχουν γίνει χειρότερα από τα πρώτα.
Γιατί θα ήταν πράγματι προτιμότερο γι' αυτούς να μην είχαν γνωρίσει τη ζωή της δικαιοσύνης, παρά, αφού τη γνώρισαν, να εγκαταλείψουν την άγια εντολή που τους παραδόθηκε.
Έτσι, σ' αυτούς έχει βρει την εφαρμογή της η αλήθεια που κρύβει η παροιμία: «Ο σκύλος επέστρεψε στο ίδιο του το ξέραμα», όπως και: «Το γουρούνι, αφού λούστηκε, κύλισε ξανά στο βούρκο»!