A. Giannis blog

το αναδημοσιεύω σχεδόν αυτούσιο από το blog του κ.Ευ.Βενιζέλου...
(http://evenizelos.blogspot.com/2007/09/bloggers.html)

===========================================

...

Όσο και αν το ιδεατό, φαντάζει ανέφικτο και όσο και αν η πολιτική αυτοδιαφημίζεται ως η τέχνη του εφικτού, μια πολιτική που δεν έχει ως όραμά της το ανέφικτο, το Ιδεώδες, είναι μια πολιτική που καταφάσκει στο μηδέν (ο νόμος του ισχυρού, να μπορεί να παραμένει διαρκώς ανίσχυρος ως προς οτιδήποτε άλλο εκτός από το να θωρακίζει με υπέρμετρο πλούτο και τεράστια κατασταλτική δύναμη την ανικανότητά του να αρθρώσει έστω και μία συλλαβή ουσιαστικού δημόσιου λόγου, συνιστά τον πολιτισμό του κενού / άλλο είναι να φιλοτεχνείς το πολυτελές φέρετρό σου και άλλο είναι να βιώνεις εδώ και τώρα την Ελευθερία και την Αθανασία του Πνεύματος).

Νεοφιλελευθερισμός, σοσιαλδημοκρατία, αριστερά, ακροδεξιά… Μήπως είναι λέξεις κενές που χρησιμεύουν μόνο ως ρεκλάμες; Μήπως όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, δε λειτουργούν τελικώς κάπου συνειδητά, κάπου ασυνείδητα ως διαφημιστικές εταιρίες, και μήπως ο πολιτικός τους λόγος, όπως ο λόγος των διαφημιστών, δεν συνιστά πολιτισμό, αλλά κινείται στα πλαίσια ενός λόγου χρηστικού που το μόνο που κάνει είναι να αποσκοπεί στην έννοια του όποιου κέρδους (μια έννοια χωρίς νοητικό αντικείμενο);
Μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, όσοι πασχίζουν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, πόσο κενοί απέναντι στην ιδεατή πλήρωση του Δημόσιου Λόγου (που δύναται να συντελείται διαρκώς ‘εδώ και τώρα’) φαίνονται, αν δεν κατορθώσουν να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν πολιτισμό, πέρα από τις τετριμμένες έννοιες αυτών των όρων;

Η γλώσσα μας, είναι η ζώσα θρησκεία μας.

Ο πολιτισμός μας πάσχει κύριε Βενιζέλε, και δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι οι απειροελάχιστες εξαιρέσεις που μπορεί να καταγράφονται σε απειροελάχιστα επίσης μυαλά … Ο πολιτισμός μας είναι αντικίνητρο για την ίδια τη ζωή. Έχετε σκοπό να τον καταστήσετε κίνητρο έστω μέσω της άρθρωσης εμπνευσμένου πολιτικού λόγου; Υπάρχει κάποιο όραμα πέρα από το ‘ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία’; Γιατί τίποτα δεν έχει μείνει από εκείνο το δρόμο κύριε Βενιζέλε. Εκεί που κάποτε έγραφε στον τοίχο με μπογιά ‘ελευθερία’ έχει αναγερθεί τώρα υποκατάστημα της eurobank, η οποία έχει βγάλει σε πλειστηριασμό, όλα τα υπόλοιπα σπίτια του ιστορικού ‘δρόμου’. Μπορείτε να εγγυηθείτε για τη δική σας συνέπεια, ευθύνη και αυτοτέλεια στο ρόλο μέσα από τον οποίο μας καλείτε να σας επιτρέψουμε να διαμορφώσετε στο βαθμό που επιζητείτε τη ζωή μας; Το ίδιο ερώτημα βέβαια ισχύει για όλους τους πολιτικούς, και κατ’ επέκταση για όλους τους πολίτες στον βαθμό που αναλογεί στον καθένα μας, μια και όλοι μας αποτελούμε μέρος αυτής(;) της ζωής.

Αναγνωρίζετε πως ζούμε σε καθεστώς ανελευθερίας της έκφρασης, αν αυτή η έκφραση δεν είναι του επιπέδου των λεγόμενων μεσημεριανάδικων τηλεοπτικών εκπομπών, η οποία χαίρει πλήρους κάλυψης; Έχετε δει τι γίνεται στην τηλεόραση μέρα μεσημέρι; Οι μαθητές μου (γιατί είμαι εκπαιδευτικός) ξέρουν απέξω και ανακατωτά τι γίνεται. Οι μαθητές κύριε Βενιζέλε, μέσα σε άθλιες αίθουσες με σπασμένα τζάμια, που βλέπεις το χνώτο σου την ώρα που διδάσκεις, ενώ φοράς γάντια και μάλλινο μακρύ εσώρουχο μέσα από το παντελόνι, τραγουδούν διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι που είναι γεμάτο από αποσπάσματα πορνοταινιών που καλούνται να κατεβάσουν από διαφημίσεις που βρίσκουν στα έντυπα των μεγαλοεκδοτών, το Βας Βας ο Παρασκευάς. Δε νομίζω πως τους επηρεάζει ιδιαιτέρως το ζήτημα των σχολικών βιβλίων, και μένουν παντελώς αδιάφοροι για τη ‘διαμάχη’ που έχει ξεσπάσει γύρω από τα ζητήματα της ιστορίας έτσι όπως θίγονται από τους θαμώνες πολιτικούς ή μη των καναλιών, ανάμεσά στους οποίους, λιγούρηδες τηλεπαρουσιαστές που τους τρέχουν εμφανώς τα σάλια, δείχνουν διαρκώς μισότρελους και ημίγυμνους άνδρες και γυναίκες να ξεφτιλίζονται για μισό λεπτό πρόστυχης δημοσιότητας, προτρέποντας τους πάντες και τα πάντα να γίνουν μέτοχοι του χυδαίου πολιτισμού που αυτοί, ‘ελεύθεροι’ από τη δικαιοσύνη και τα ραδιοτηλεοπτικά συμβούλια προτείνουν, την ώρα που η αστυνομία εισβάλει σε εκθεσιακούς χώρους κατεβάζοντας καλλιτεχνικά έργα επειδή κάποιοι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης θεωρούν ασέβεια, μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο, να ακούγεται ο εθνικός ύμνος ενώπιον ερεθισμένων αιδοίων. Θα δώσετε αγώνα με το λόγο σας, με το πνεύμα σας, και κυρίως με το έργο σας, εναντίον όλης αυτής της άνομης χυδαιότητας; Γιατί όπως καταλαβαίνεται, αν εμείς μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτά τα θέματα στους μαθητές μας, κινδυνεύουμε να βγούμε μετά από καταγγελία στα κανάλια , με υπότιτλο από κάτω ‘ σε ποιους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας;’. Και δεν μιλάμε εδώ για κάποια απαγόρευση ή φίμωση κανενός. Μιλάμε όμως για την ύπαρξη ουσιαστικού αντίλογου, που να καταλαμβάνει τον χώρο που του αναλογεί, μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Αναγνωρίζετε κύριε Βενιζέλε πως αν πληρώνετε με μισθούς πείνας τους εκπαιδευτικούς, ουσιαστικά προσφέρετε και παιδεία πείνας στους μαθητές; Το πρόβλημά μας δεν είναι αν θα μας δώσετε εσείς έντεκα ευρώ παραπάνω ή ο κ. Καραμανλής δώδεκα ή εννιά προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να πάμε στα μπουζούκια. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν ζούμε αξιοπρεπώς με το μισθό που παίρνουμε και κατ’ επέκταση δεν μπορούμε να εργαστούμε αξιοπρεπώς και γι’ αυτό δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά εσείς (οι πολιτικοί) που θέλετε να μας αξιολογείτε και από πάνω για το αν είμαστε συνεπείς ως προς την αθλιότητα που έχετε θεσπίσει.

Με τη δικαιοσύνη τι θα κάνετε κύριε Βενιζέλε; Φοβόμαστε να βγούμε από την πόρτα μας, μήπως και πέσουμε κατά σύμπτωση στα χέρια τους. Αυτό το αίσθημα κυριαρχεί στην ψυχή του καθενός, ασχέτως αν όλοι λένε πως έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη

Αναγνωρίζετε ότι φοβόμαστε να εκφράσουμε την αισθητική μας γιατί, μη μετέχοντας σε όλο αυτό το αίσχος που θεωρείται διασκέδαση ή πολιτισμός, και έχουμε απόλυτο δικαίωμα να το θεωρούμε ως αίσχος στα πλαίσια της ελεύθερης αλλά και απολύτως τεκμηριωμένης έκφρασης της γνώμης μας, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ύποπτοι ως αντικοινωνικοί και επομένως πιθανοί τρομοκράτες ή ό,τι άλλο ερεθίζει τη μαζική υστερία που καλλιεργείται κυρίως από τα κανάλια; Ως που μπορεί να φτάσει η βλακεία επιτέλους πέρα από το να είναι καθεστώς παντού γύρω μας; Πρέπει να τα καταλάβει όλα, να εισβάλει και στα μύχια της ψυχής μας και να σπείρει παντού την αηδία και την απόγνωση; Και τι θα έχει να θερίσει μετά…; Όσο ανόητος και αν είναι ο κόσμος θα αντιδράσει κάποια στιγμή, όπως αντιδρούν οι πάγοι που λιώνουν στους πόλους…

Θα κάνετε κάτι για την ελληνική κοινωνία που ξαφνικά βρέθηκε διπλά και τριπλά χρεωμένη στις απάνθρωπες τοκογλυφικές εταιρίες των τραπεζών; Θα κάνετε κάτι για το διαφημιστικό όργιο που συντελείται καθημερινά, όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, προτρέποντάς μας να δανειζόμαστε με καλύτερους όρους που τελικά αποδεικνύονται χειρότεροι, επειδή δεν είχαμε προσέξει τα πολύ μικρά γράμματα που έτρεχαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο κάτω μέρος του πλάνου; Τι είδους νομιμότητα είναι αυτή; Νομιμοποιείται η έντεχνη δυνατότητα της παραπλάνησης;
Θα κάνετε κάτι, που άνθρωποι που αν μη τι άλλο, όπως η γυναίκα μου κι εγώ, έχουν τη δυνατότητα να συντάξουν μια ολοκληρωμένη λογική πρόταση, δεν μπορούν να βρουν μία δεύτερη και μια τρίτη και μια τέταρτη δουλειά στην περιφέρεια, πέραν ίσως από σερβιτόροι, (έχει ανάγκη η Ελλάδα από περισσότερους σερβιτόρους άραγε σύμφωνα με τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης ή μπορεί όντως να στηρίξει ανθρώπους που να μπορούν να αρθρώσουν λόγο;) προκειμένου να ξεπληρώσουν χρέη σε άθλιους τραπεζικούς οργανισμούς, με τους οποίους αναγκαστικά οι δημόσιες υπηρεσίες από τις οποίες μισθοδοτούνται τους έχουν εμπλέξει; …Θα κάνετε κάτι και για αυτούς τους ταλαίπωρους τηλεφωνητές που έχουν μισθώσει οι άθλιοι αυτοί τραπεζικοί οργανισμοί, με μισθούς πείνας, και τους εκπαιδεύουν προκειμένου να τηλεφωνούν ό,τι ώρα να είναι, μεσημεριάτικα, βραδιάτικα, για να εκφοβίζουν, να απειλούν και να ασκούν ψυχολογική βία στους ταλαίπωρους που δεν πρόλαβαν ή δεν είχαν να πληρώσουν μια δόση; Και όσοι χρωστούν, δεν είναι λίγοι επιπόλαιοι κύριε Βενιζέλε, που θέλουν να απλώσουν το χέρι τους μακρύτερα απ’ όσο φτάνει, όπως ευκόλως περιγράφουν οι διάφοροι επίσημοι σύμβουλοι της δυστυχίας. Είναι σχεδόν η μισή Ελλάδα που αγωνίζεται να επιβιώσει. Σε ποιού το πλευρό θα σταθείτε κύριε Βενιζέλε; Στο πλευρό των ψηφοφόρων σας, ή στο πλευρό των τραπεζών;

Θα επιχειρήσετε τέλος να καταδείξετε την αφελή σε βαθμό απελπισίας, απάτη – και αυταπάτη - του νεοφιλελεύθερου πολιτικού λόγου από τη μία (που η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια) και την τεράστια απάτη του αριστερού πολιτικού λόγου από την άλλη (αυτό ίσως χρειάζεται λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μια κι εκεί έχετε να κάνετε με ‘πιστούς’), καλώντας τους και εμπνέοντάς τους όλους να αναμορφωθούν ώστε να μπορούν να μετέχουν σε μια κοινή μορφή οράματος ή θα προσπαθήσετε με τακτικές της διαφήμισης να τους προσεγγίσετε εκφράζοντας έναν πολιτικό λόγο, όπου χρειάζεται αριστερότερο, όπου χρειάζεται δεξιότερο, προκειμένου να αντλήσετε ψήφους;

Θα σταματήσετε την προσπάθεια να φανείτε ως σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, αποδεικνύοντας έτσι πως είστε οι φτωχοί συγγενείς των ‘ευγενών’ ευρωπαίων συναδέλφων σας, που και αυτοί έχουν χάσει το μπούσουλα κάτω από τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, και θα προσπαθήσετε να αρθρώσετε έναν πολιτικό λόγο που ενδεχομένως να εμπνεύσει την πρόοδο όχι μόνο στα της ψωροκώσταινας αλλά γιατί όχι, ακόμα και την πρόοδο σε όλο τον πλανήτη;
Θα θέσετε τόσο ψηλά τον πήχη, όπως τον έχουν θέσει ιστορικά οι Έλληνες, ώστε να ξεπεράσετε τους εαυτούς σας;
Θα εμπνεύσετε κι εμάς, τους απλούς ανθρώπους αλλά και τους πολιτικούς και εκφραστές όλων των πολιτικών δυνάμεων να ξεπεράσουμε τους δικούς μας;
Θα επιχειρήσετε να σταθείτε σε αυτό το ύψος το περιστάσεων;
Θέτοντας τέτοιους στόχους ακόμα και αν αποτυγχάνατε, θα ήταν μια ‘Θεάρεστη’ αποτυχία, αγαπητέ Ευάγγελε, και θα δεχόμασταν να αποτύχουμε μαζί σας ευτυχισμένοι.
Θέτοντας μικρότερους στόχους, ακόμα και αν επιτυγχάνατε, θα ήταν μια από τα ίδια για όλους μας…!

Αναλαμβάνετε την ευθύνη κατ’ αρχήν να θίξετε όλα αυτά και τόσα άλλα που δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν εδώ;

Θα δείτε την ευκαιρία για δημόσιο διάλογο ως μια ευκαιρία προς την αλήθεια;

Για να μην τρελαθούμε ή αποσυρθούμε αμετακλήτως ως κοινωνικά όντα, έχουμε ανάγκη να ελπίζουμε σε κάτι έξω από εμάς αγαπητέ κύριε Βενιζέλε.
Σας παρακαλούμε, μη μας αποτρελάνετε!!
Μη μας εξορίσετε!!

Σας ευχαριστούμε ,
Και μας συγχωρείτε για την ατελή και κάπως πρόχειρη επισκόπηση κάποιων από τις σκέψεις μας, ή την έντονη απογοήτευση που ίσως να διαφαίνεται σε κάποια από τα σημεία του κειμένου μας. Η αμέριστη αισιοδοξία μας ταυτίζεται με την όποια θετική προσπάθεια απ’ όπου και αν προέρχεται. Θελήσαμε να σας στείλουμε αυτό το κείμενο έτσι όπως ‘βγήκε’… πιστεύοντας πως οι όποιες παρορμήσεις μας, δεν έχουν σκοπό να προσβάλλουν κανέναν, αλλά να συμβάλλουν στο δημόσιο διάλογο.

Με τις θερμότερες ειλικρινείς ευχές μας …