ΣΑΝ ΣΉΜΕΡΑ, ΤΟ 1831, ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΌΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΣ ΈΛΛΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΥΤΗΣ, Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΊΣΤΡΙΑΣ.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΙΩΝΙΑΝ +++ +++
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ
t.y. Maria Stamatiadou
Η Δολοφονία του Κυβερνήτη
Ημέρα αποφράδα για τον τόπο και την Πατρίδα η 27η Σεπτεμβρίου 1831. Ο πρώτος Κυβερνήτης της ελεύθερης και ανεξάρτητης Ελλάδας πέφτει δολοφονημένος από χέρια συμπατριωτών μας στην είσοδο της Εκκλησίας του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, πηγαίνοντας να παρακολουθήσει την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
Ποιός ήταν όμως ο Ι. Καποδίστριας; Ποιός ήταν ο άνθρωπος αυτός που συγκέντρωσε επάνω του την τόση οργή και θυμό ώστε να έχει τέτοια κατάληξη; Τι προξένησε τον θάνατό του;
Μήπως αναριχήθηκε στην διακυβέρνηση της Χώρας για να κερδίσει τιμές και δόξα; Μήπως θέλησε να τροφοδοτήσει την προσωπική του φιλοδοξία και στην προσπάθεια αυτή πάτησε επί δικαίων και αδίκων;
Με παρακάλια και αγωνία οι Έλληνες ζήτησαν από τον Ι. Καποδίστρια να αναλάβει την κυβέρνηση της Ελλάδος. Η Ελλάδα βυθιζόταν μέρα τη μέρα και κινδύνευε να χάσει όλα όσα είχε αποκτήσει με τον αγώνα εναντίων των Τούρκων. Οι Έλληνες μοιρασμένοι σε φατρίες, όλοι εναντίον όλων είχαν επιδοθεί σε ανελέητο κυνήγι αντιπάλων με τελικό σκοπό την επικράτησή τους έναντι του άλλου.
Ο Ι. Καποδίστριας αφήνει τις δόξες και τις τιμές, απορρίπτει την πρόταση του τσάρου Νικολάου Α’ να παραμείνει στη θέση του ως Υπ. Εξωτερικών της Ρωσσίας, αφήνει μία λαμπρή καριέρα την οποία με πολύ κόπο και μόχθο έκτισε, αφήνει μία λαμπρή καριέρα στο σημείο όπου τώρα αρχίζει να διαφαίνεται και στους ίδιους τους Ρώσσους η επιτυχία στις επιλογές και η επιτυχή κρίση του στα ζητήματα των Βαλκανίων. Όλη η Ευρωπαική σκηνή τίθεται στα πόδια του και πάλι να τον περιμένει να πρωταγωνιστήσει.
Τα αφήνει όλα για να έρθει στην Ελλάδα η οποία ορίζεται από την Πελοπόννησο και λίγα νησιά του Αργοσαρωνικού. Σε μία Ελλάδα όπου παραπαίει και κανείς δεν ξέρει αν σε λίγο καιρό θα είναι ανεξάρτητη ή θα καταντήσει ξένη αποικία.
Μήπως όμως η δίψα του για πλούτη και χρήματα τον οδήγησαν σε αυτή του την επιλογή; Ούτε όμως και αυτό, δεδομένου ότι το Δημόσιο Ταμείο δεν είχε ούτε μία δραχμή.
Ζητήθηκαν μάλιστα από τον ίδιο να καταβάλλει τα έξοδα συντήρησης του σπιτιού που θα έμενε στο Ναύπλιο λόγω έλλειψης χρημάτων.
Ο ίδιος ξόδεψε την μεγάλη περιουσία που είχε αλλά και αυτή που απέκτησε, προς ανακούφιση των πεινασμένων και αναξιοπαθούντων Ελλήνων. Πούλησε όλη του την περιουσία ώστε να καλύψει ανάγκες του νεοσύστατου κράτους.
Τι έκανε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος ώστε να του το ανταποδώσουμε με αυτό τον τρόπο; «Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω», αναφωνούμε και εμείς γιατί όλη του τη ζωή έζησε στα ξένα και διέπρεψε, αλλά στην πατρίδα του σαν ξένος αντιμετωπίστηκε. «Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες, θανατούσιν ως ξένον», τον οποίο οι ομοεθνείς μας θανάτωσαν. «Δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους». Αυτόν που σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε τους ξένους και τους πτωχούς και στην Ευρώπη, και στη Ρωσσία και στην Ελλάδα. «Δος μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν που κλίνη». «Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ξενίζομαι βλέπων του θανάτου το ξένον». Καί πράγματι ο παράδοξός του θάνατος μας δημιουργεί έκπληξη.
Ο άνθρωπος που θυσίασε την καριέρα του, την προοπτική να κάνει οικογένεια, τον ίδιο του τον εαυτό. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα πραγματικά ελεύθερη και ανεξάρτητη. Μία Ελλάδα που δεν θα είναι αποικία των Μεγ. Δυνάμεων, αλλά οικονομικά και εδαφικά ανεξάρτητη. Μία Ελλάδα πρότυπο στο σύγχρονο κόσμο, με το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για το μέλλον της και να χειρίζεται η ίδια τις επιλογές της.
Γι’ αυτή την Ελλάδα αγωνίστηκε και έδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Δυστυχώς αυτό το κατάλαβαν και οι Μεγ. Δυνάμεις, οι οποίες από τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη βάλθηκαν την ίδια στιγμή να την υποδουλώσουν.
Αυτό δεν συγχώρησαν οι Μεγ. Δυνάμεις ποτέ στον Ι. Καποδίστρια και έβαλαν σκοπό να τον εξοντώσουν. Δυστυχώς το κατάφεραν και έβαλαν γερά τα θεμέλιά τους στην ταλαίπωρη αυτή χώρα.
Η ιστορία δικαιώνεται έστω και καθυστερημένα. Εργάστηκαν τόσα χρόνια μυστικά και τώρα με οικονομικό το πρόσχημα διαφεντεύουν τον τόπο μας φανερά και απροκάλυπτα. Η ανεξαρτησία της χώρας μας στις μέρες μας καταλύθηκε.
Αυτό που ο Ι. Καποδίστριας φοβόταν και αντιτάχθηκε, με παροιμιώδη τρόπο, να γίνει, οι σύγχρονοι πολιτικοί το παρέδωσαν έτοιμο στο πιάτο των ξένων.
Δεν γνώριζαν τι έκαναν; Γνώριζαν και συμφώνησαν να πουλήσουν την πατρίδα. Ο,τι και αν συμβαίνει είναι αξιοκατάκριτοι στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων.
Αιωνία η μνήμη του Ι. Καποδίστρια που έζησε για να διδάξει πως ο πολιτικός άνδρας πρέπει να ζη.
Αιωνία η μνήμη σου που πέθανες για να διδάξεις πως ο πολιτικός άνδρας πρέπει να προτιμάει να πεθάνει και όχι να πουλάει την πατρίδα του.
Αιωνία η μνήμη σου, που υπήρξες για όλους εμάς τους Έλληνες για να θυμόμαστε πως ο Θεός αγαπάει την Ελλάδα.
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΙΩΝΙΑΝ +++ +++
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ
t.y. Maria Stamatiadou
Η Δολοφονία του Κυβερνήτη
Ημέρα αποφράδα για τον τόπο και την Πατρίδα η 27η Σεπτεμβρίου 1831. Ο πρώτος Κυβερνήτης της ελεύθερης και ανεξάρτητης Ελλάδας πέφτει δολοφονημένος από χέρια συμπατριωτών μας στην είσοδο της Εκκλησίας του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, πηγαίνοντας να παρακολουθήσει την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία.
Ποιός ήταν όμως ο Ι. Καποδίστριας; Ποιός ήταν ο άνθρωπος αυτός που συγκέντρωσε επάνω του την τόση οργή και θυμό ώστε να έχει τέτοια κατάληξη; Τι προξένησε τον θάνατό του;
Μήπως αναριχήθηκε στην διακυβέρνηση της Χώρας για να κερδίσει τιμές και δόξα; Μήπως θέλησε να τροφοδοτήσει την προσωπική του φιλοδοξία και στην προσπάθεια αυτή πάτησε επί δικαίων και αδίκων;
Με παρακάλια και αγωνία οι Έλληνες ζήτησαν από τον Ι. Καποδίστρια να αναλάβει την κυβέρνηση της Ελλάδος. Η Ελλάδα βυθιζόταν μέρα τη μέρα και κινδύνευε να χάσει όλα όσα είχε αποκτήσει με τον αγώνα εναντίων των Τούρκων. Οι Έλληνες μοιρασμένοι σε φατρίες, όλοι εναντίον όλων είχαν επιδοθεί σε ανελέητο κυνήγι αντιπάλων με τελικό σκοπό την επικράτησή τους έναντι του άλλου.
Ο Ι. Καποδίστριας αφήνει τις δόξες και τις τιμές, απορρίπτει την πρόταση του τσάρου Νικολάου Α’ να παραμείνει στη θέση του ως Υπ. Εξωτερικών της Ρωσσίας, αφήνει μία λαμπρή καριέρα την οποία με πολύ κόπο και μόχθο έκτισε, αφήνει μία λαμπρή καριέρα στο σημείο όπου τώρα αρχίζει να διαφαίνεται και στους ίδιους τους Ρώσσους η επιτυχία στις επιλογές και η επιτυχή κρίση του στα ζητήματα των Βαλκανίων. Όλη η Ευρωπαική σκηνή τίθεται στα πόδια του και πάλι να τον περιμένει να πρωταγωνιστήσει.
Τα αφήνει όλα για να έρθει στην Ελλάδα η οποία ορίζεται από την Πελοπόννησο και λίγα νησιά του Αργοσαρωνικού. Σε μία Ελλάδα όπου παραπαίει και κανείς δεν ξέρει αν σε λίγο καιρό θα είναι ανεξάρτητη ή θα καταντήσει ξένη αποικία.
Μήπως όμως η δίψα του για πλούτη και χρήματα τον οδήγησαν σε αυτή του την επιλογή; Ούτε όμως και αυτό, δεδομένου ότι το Δημόσιο Ταμείο δεν είχε ούτε μία δραχμή.
Ζητήθηκαν μάλιστα από τον ίδιο να καταβάλλει τα έξοδα συντήρησης του σπιτιού που θα έμενε στο Ναύπλιο λόγω έλλειψης χρημάτων.
Ο ίδιος ξόδεψε την μεγάλη περιουσία που είχε αλλά και αυτή που απέκτησε, προς ανακούφιση των πεινασμένων και αναξιοπαθούντων Ελλήνων. Πούλησε όλη του την περιουσία ώστε να καλύψει ανάγκες του νεοσύστατου κράτους.
Τι έκανε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος ώστε να του το ανταποδώσουμε με αυτό τον τρόπο; «Δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω», αναφωνούμε και εμείς γιατί όλη του τη ζωή έζησε στα ξένα και διέπρεψε, αλλά στην πατρίδα του σαν ξένος αντιμετωπίστηκε. «Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες, θανατούσιν ως ξένον», τον οποίο οι ομοεθνείς μας θανάτωσαν. «Δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους». Αυτόν που σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε τους ξένους και τους πτωχούς και στην Ευρώπη, και στη Ρωσσία και στην Ελλάδα. «Δος μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν που κλίνη». «Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ξενίζομαι βλέπων του θανάτου το ξένον». Καί πράγματι ο παράδοξός του θάνατος μας δημιουργεί έκπληξη.
Ο άνθρωπος που θυσίασε την καριέρα του, την προοπτική να κάνει οικογένεια, τον ίδιο του τον εαυτό. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε και αγωνίστηκε για μια Ελλάδα πραγματικά ελεύθερη και ανεξάρτητη. Μία Ελλάδα που δεν θα είναι αποικία των Μεγ. Δυνάμεων, αλλά οικονομικά και εδαφικά ανεξάρτητη. Μία Ελλάδα πρότυπο στο σύγχρονο κόσμο, με το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για το μέλλον της και να χειρίζεται η ίδια τις επιλογές της.
Γι’ αυτή την Ελλάδα αγωνίστηκε και έδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Δυστυχώς αυτό το κατάλαβαν και οι Μεγ. Δυνάμεις, οι οποίες από τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη βάλθηκαν την ίδια στιγμή να την υποδουλώσουν.
Αυτό δεν συγχώρησαν οι Μεγ. Δυνάμεις ποτέ στον Ι. Καποδίστρια και έβαλαν σκοπό να τον εξοντώσουν. Δυστυχώς το κατάφεραν και έβαλαν γερά τα θεμέλιά τους στην ταλαίπωρη αυτή χώρα.
Η ιστορία δικαιώνεται έστω και καθυστερημένα. Εργάστηκαν τόσα χρόνια μυστικά και τώρα με οικονομικό το πρόσχημα διαφεντεύουν τον τόπο μας φανερά και απροκάλυπτα. Η ανεξαρτησία της χώρας μας στις μέρες μας καταλύθηκε.
Αυτό που ο Ι. Καποδίστριας φοβόταν και αντιτάχθηκε, με παροιμιώδη τρόπο, να γίνει, οι σύγχρονοι πολιτικοί το παρέδωσαν έτοιμο στο πιάτο των ξένων.
Δεν γνώριζαν τι έκαναν; Γνώριζαν και συμφώνησαν να πουλήσουν την πατρίδα. Ο,τι και αν συμβαίνει είναι αξιοκατάκριτοι στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων.
Αιωνία η μνήμη του Ι. Καποδίστρια που έζησε για να διδάξει πως ο πολιτικός άνδρας πρέπει να ζη.
Αιωνία η μνήμη σου που πέθανες για να διδάξεις πως ο πολιτικός άνδρας πρέπει να προτιμάει να πεθάνει και όχι να πουλάει την πατρίδα του.
Αιωνία η μνήμη σου, που υπήρξες για όλους εμάς τους Έλληνες για να θυμόμαστε πως ο Θεός αγαπάει την Ελλάδα.
