A. Giannis blog

Όσοι νομίζουν ότι με τις ψευτιές και τις συκοφαντίες, που εκτοξεύουν κατά ανθρώπων εντίμων, μπορούν να σβήσουν τη λάμψη τους, μοιάζουν σαν τον τρελλό του ψυχιατρείου, που κάθε βράδυ όταν ό ήλιος έδυε και βυθιζόταν στα πορφυρένια σύννεφα, έπαιρνε το λάστιχο του κηπουρού κι αγωνιζόταν να σβύσει την πυρκαγιά που θάμπωνε τα μάτια του μπροστά του.

================================================

Ο άνθρωπος μοιάζει με το αριθμητικό κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του ο δε παρανομαστής η ιδέα, που έχει για τον εαυτό του.
Όσο μεγαλύτερος ο παρανομαστής (η ιδεά που έχει για τον εαυτό του) τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρανομαστής εξογκούται προς το άπειρο τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν. Μεγάλος παρανομαστής αξία μηδαμινή.

================================================

Ο άνθρωπος είναι από δύο απόψεις προτελευταίος. Είναι σχεδόν έσχατος στην κλίμακα που κατεβαίνει προς το τίποτε. Κι επίσης σχεδόν έσχατος σ' εκείνη, που ανεβαίνει προς το Θεό.
Δεν είμαστε παρά κομματάκια πηλού, αλλ' αυτός ο πηλός πλάσθηκε από τα ίδια εκείνα χέρια, που δημιούργησαν το σύμπαν.
Είμαστε σκουλήκια και τροφή των σκουληκιών, αλλά με το λογικό μας ζυγίζουμε και μετράμε τα άστρα, που λάμπουν χιλιάδες χρόνια μακρυά μας. Κάτω από μας είναι τα άλογα κτήνη, αλλά πάνω μας στη μυστική κλίμακα, που υψώνεται απ' τη γή στον ουρανό, δεν υπάρχουν παρά οι άγγελοι.
Ο άνθρωπος όταν ατενίζει την αθλιότητα της σαρκός, νιώθει τον εαυτό του χουν εκ χοός. Αλλ' όταν σκέπτεται ότι θα βλέπει το Θεό ενώπιος ενωπίω τότε βεβαιώνεται ότι οι στρατιές των άστρων δεν είναι παρά λίγη σκόνη αργύρου στο δρόμο του προς τον ουρανό.

=============================================

Είναι αδύνατο να σπάσεις ένα δεμάτι κληματόβεργες. 'Αν όμως τις χωρίσεις μία-μία τις βέργες τις τσακίζεις άνετα. Η ενότητα είναι δύναμη, η διάσπαση σημαίνει διάλυση.

===============================================
Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο. Δεν εκπληρώνει το σκοπό του παρά μόνο αν είναι ανοιχτό.