Στέλιος Παπαθεμελής
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
Από τη στιγμή που οι κυβερνώντες αποδέχτηκαν να είμαστε πειραματόζωο της τρόικας, αυτή δοκιμάζει επάνω μας όλη της τη βαναυσότητα. Οι επιχώριοι συνεργοί της, νοιάζονται πώς θα αρέσουν στον ηγεμόνα. Η Γερμανία μας έβαλε στο ευρώ επειδή αυτό ήταν συμφέρον της. Διευκόλυνε με φθηνό ρευστό χώρες σαν τη δική μας για να αγοράζουν τα ακριβά γερμανικά προϊόντα. Έτσι έχει αυτή πλεόνασμα και μεις έλλειμμα.
Μας υπέβαλαν σε ένα παρανοϊκό πρόγραμμα. Εκ γενετής λάθος. Μας επιβάλλουν την εκτέλεσή του που οδηγεί σε εν ψυχρώ εκτέλεση της ελληνικής κοινωνίας. Οι δυνάστες μας λειτουργούν ως δήμιοι που ηδονίζονται να προκαλούν άλγος. Και οι εδώ συνεργοί τους, ευλαβείς εφαρμοστές των ξένων εντολών, προσπερνούν αδιάφοροι την συντελούμενη μεγάλη Καταστροφή. Κρυφή ελπίδα τους να τους εμπιστευθούν κάποτε οι αχόρταγες αγορές, γεγονός μέλλον και αβέβαιον.
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
Μας υπέβαλαν σε ένα παρανοϊκό πρόγραμμα. Εκ γενετής λάθος. Μας επιβάλλουν την εκτέλεσή του που οδηγεί σε εν ψυχρώ εκτέλεση της ελληνικής κοινωνίας. Οι δυνάστες μας λειτουργούν ως δήμιοι που ηδονίζονται να προκαλούν άλγος. Και οι εδώ συνεργοί τους, ευλαβείς εφαρμοστές των ξένων εντολών, προσπερνούν αδιάφοροι την συντελούμενη μεγάλη Καταστροφή. Κρυφή ελπίδα τους να τους εμπιστευθούν κάποτε οι αχόρταγες αγορές, γεγονός μέλλον και αβέβαιον.
Και η εν χορδαίς και οργάνοις πολυδιαφημισμένη «λύση Ντράγκι» (εκχώρηση μεγάλων τμημάτων εθνικής κυριαρχίας σ’ ένα φορέα που λογοδοτεί όχι σε κοινοβούλια αλλά στη Bundesbank), εκεί μας παραπέμπει. Εκλιπαρούμε τους δυνάστες για λίγα ψίχουλα επιμήκυνσης και την σαδιστικά καθυστερούμενη δόση των 31,5 δισ.€. Από αυτήν όμως θα ικανοποιηθούν προνομιακά οι δανειστές και το «αδελφό» τραπεζικό σύστημα, οπότε για το «ποθούμενο» της ανάπτυξης θα απομείνουν ψωροδεκάρες.
Κινδυνωδέστερη η προειδοποίηση από τον Έλληνα εκπρόσωπο στο ΔΝΤ: Αν μας δώσουν διετή επιμήκυνση, θα χρειασθούμε άλλα 20 δισ. €. Πού όμως θα τα βρούμε; Πουλώντας κομμάτια της σάρκας μας (νησιά κ.λ.π.) προφανώς.
Στην ταπεινή πατρίδα μας, όπου κατά τον ποιητή «έχει ευωδιά και χάρη/το ταπεινότερο δενδρί/το πιο φτωχό χορτάρι», τροϊκανοί και συνδράστες τους μήνες τώρα στοχοποιούν τους δημοσίους υπαλλήλους ως αιτία των εθνικών μας δεινών. Μιλιά για φοροφυγάδες, μαυραγορίτες, τοκογλύφους, λαθρεμπόρους και επίλοιπα άνθη του κακού. Αυτοί θα εξακολουθήσουν ανενόχλητοι να κάνουν (ακόμη πιο) χρυσές δουλειές, ενώ το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όπως το στεβλώνει το σύστημα, φαντάζονται θα ικανοποιείται με την εκπαραθύρωση 150.000 από το Δημόσιο. Ανεργίας και νεοπτωχείας το ανάγνωσμα…
Η χώρα έγινε ρημαδιό. Το ΑΕΠ της μεταξύ 2009-2012 έπεσε κατά 20%. Το δημόσιο χρέος όμως αυξήθηκε από 115% το 2009, στο 166,5% σήμερα.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα το έριξαν 20 χρόνια πίσω. Η πραγματική ανεργία είναι 29% (η στατιστική 24%) και καλπάζει για το 2013 στο 34%! Τα κατώτατα μεροκάματα έπεσαν στα επίπεδα της δεκαετίας του 1970. Και η κατρακύλα συνεχίζεται…
Στο μεταξύ, ουδ’ επί στιγμήν παύουν να μας υποβάλλουν στο μαρτύριο της σταγόνας με την απειλή αποπομπής μας από το ευρώ. Ο εκβιασμός διαρκής και κλιμακούμενος για να αποκομίσουν νέα οφέλη οι δανειστές, να φορτωθούμε νέα βάρη εμείς.
Παραλυτικά φοβική ηγεσία που για να σταθεί, πανικοβάλλει τους πολίτες για επικείμενους κατακλυσμούς.
Δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα μας διαβεβαιώνει, αλλά κανείς πλέον δεν την πιστεύει.
Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, η τρόικα ανέβασε ήδη τον λογαριασμό των 11,5 δισ.€ σε 18!
Και η ύφεση «διά χειρός» της εγγίζει φέτος το 7%.
Κόβε, ράβε, ξήλωνε να μαζέψουν τα 11,5 (που φτάνουν τα 18) για να πάρουμε (αν…) την πολυθρύλητη δόση, λένε τον Οκτώβριο.
Το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ μετά από 2,5 χρόνια φλύαρων συζητήσεων, καταλήγει στον ίδιο παρονομαστή: Τηρείστε ευλαβώς το Μνημόνιο και τότε θα επωφεληθείτε! Σιγά και σας πιστέψαμε!
Μα το Μνημόνιο μας σκοτώνει. Σκοτώνει την οικονομία, την προοπτική, την ελπίδα μας.
Εις πάσαν περίπτωση, μένουμε (στο ευρώ) ή βγαίνουμε, να τελειώνουμε επί τέλους. Πριν σπάσουν τα νεύρα μας, να ξεκινήσουμε από το μηδέν, όπως ξεκίνησε η δημιουργία του κόσμου…
Κινδυνωδέστερη η προειδοποίηση από τον Έλληνα εκπρόσωπο στο ΔΝΤ: Αν μας δώσουν διετή επιμήκυνση, θα χρειασθούμε άλλα 20 δισ. €. Πού όμως θα τα βρούμε; Πουλώντας κομμάτια της σάρκας μας (νησιά κ.λ.π.) προφανώς.
Στην ταπεινή πατρίδα μας, όπου κατά τον ποιητή «έχει ευωδιά και χάρη/το ταπεινότερο δενδρί/το πιο φτωχό χορτάρι», τροϊκανοί και συνδράστες τους μήνες τώρα στοχοποιούν τους δημοσίους υπαλλήλους ως αιτία των εθνικών μας δεινών. Μιλιά για φοροφυγάδες, μαυραγορίτες, τοκογλύφους, λαθρεμπόρους και επίλοιπα άνθη του κακού. Αυτοί θα εξακολουθήσουν ανενόχλητοι να κάνουν (ακόμη πιο) χρυσές δουλειές, ενώ το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όπως το στεβλώνει το σύστημα, φαντάζονται θα ικανοποιείται με την εκπαραθύρωση 150.000 από το Δημόσιο. Ανεργίας και νεοπτωχείας το ανάγνωσμα…
Η χώρα έγινε ρημαδιό. Το ΑΕΠ της μεταξύ 2009-2012 έπεσε κατά 20%. Το δημόσιο χρέος όμως αυξήθηκε από 115% το 2009, στο 166,5% σήμερα.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα το έριξαν 20 χρόνια πίσω. Η πραγματική ανεργία είναι 29% (η στατιστική 24%) και καλπάζει για το 2013 στο 34%! Τα κατώτατα μεροκάματα έπεσαν στα επίπεδα της δεκαετίας του 1970. Και η κατρακύλα συνεχίζεται…
Στο μεταξύ, ουδ’ επί στιγμήν παύουν να μας υποβάλλουν στο μαρτύριο της σταγόνας με την απειλή αποπομπής μας από το ευρώ. Ο εκβιασμός διαρκής και κλιμακούμενος για να αποκομίσουν νέα οφέλη οι δανειστές, να φορτωθούμε νέα βάρη εμείς.
Παραλυτικά φοβική ηγεσία που για να σταθεί, πανικοβάλλει τους πολίτες για επικείμενους κατακλυσμούς.
Δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα μας διαβεβαιώνει, αλλά κανείς πλέον δεν την πιστεύει.
Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, η τρόικα ανέβασε ήδη τον λογαριασμό των 11,5 δισ.€ σε 18!
Και η ύφεση «διά χειρός» της εγγίζει φέτος το 7%.
Κόβε, ράβε, ξήλωνε να μαζέψουν τα 11,5 (που φτάνουν τα 18) για να πάρουμε (αν…) την πολυθρύλητη δόση, λένε τον Οκτώβριο.
Το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ μετά από 2,5 χρόνια φλύαρων συζητήσεων, καταλήγει στον ίδιο παρονομαστή: Τηρείστε ευλαβώς το Μνημόνιο και τότε θα επωφεληθείτε! Σιγά και σας πιστέψαμε!
Μα το Μνημόνιο μας σκοτώνει. Σκοτώνει την οικονομία, την προοπτική, την ελπίδα μας.
Εις πάσαν περίπτωση, μένουμε (στο ευρώ) ή βγαίνουμε, να τελειώνουμε επί τέλους. Πριν σπάσουν τα νεύρα μας, να ξεκινήσουμε από το μηδέν, όπως ξεκίνησε η δημιουργία του κόσμου…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου