Πολλή καλή οικονομική ανάλυση της εποχής μας (και χρήσιμα σχόλια...) !!!

Η ΕΚΤ, οι τράπεζες και ο κοσμάκης...

Date: 2011.12.27 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags: ,,,,
(για να ξεπήξουμε λίγο από την πολύ κοινωνική θεωρία)

Ειλικρινά αντιστεκόμουν σε αυτή τη λαϊκιστική κατρακύλα, αλλά η εκτ δεν με αφήνει να αγιάσω διότι την προηγούμενη βδομάδα προέβη σε μια ακόμα εντυπωσιακή ιδεολογική κίνηση. Πρόσφερε “έκτακτη ρευστότητα” διάρκειας 3 ετών σε όποια τράπεζα το ζητούσε, την ίδια στιγμή που αρνείται να προσφέρει “έκτακτη ρευστότητα” στα κράτη. Ας το κάνουμε όμως ταληράκια προκειμένου να δούμε τι σημαίνει το γεγονός πως η εκτ πρόσφερε το 5% του αεπ της ευρωζώνης σε μια μόλις μέρα στις τράπεζες και τι σημαίνει αυτό για εμάς.


Οι τράπεζες διαθέτουν σε γενικές γραμμές 2 ειδών τρόπους να χρηματοδοτούν τις εργασίες τους. Τη λιανική αγορά χρήματος και τη χονδρική. Η λιανική είναι οι καταθέσεις των πελατών, η χονδρική είναι παίκτες με πολύ μεγαλύτερη πρόσβαση σε κεφάλαια, δηλαδή τα μεγάλα ψάρια. Την τελευταία 10ετία με το φαρ ουέστ που επικρατούσε στην τραπεζική αγορά, η πρόσβαση στη χονδρική έγινε εύκολη και φθηνή και επικράτησαν διάφορες αντιλήψεις (και στην ελλάδα) του τύπου: που να τρέχεις τώρα να μαζεύεις καταθέτες. Μάλιστα θυμάμαι διάφορους διευθυντές να λένε πόσο χαζοί ήταν αυτοί της εθνικής που κράταγαν το ψιλικοκό με τους παππούδες στην ουρά, τη στιγμή που με 3 απλές κινήσεις μπορούσες να μαζέψεις μερικά δις στην χονδρική.
Αυτή η μεταστροφή εξηγείται και από το γεγονός πως το χρήμα, όλο και περισσότερο κατευθύνονταν στα χέρια λίγων και το μερίδιο συσσωρευμένου (δηλαδή αποθηκευμένου) κεφαλαίου, ημών των μικρο-μεσω-αστών μειωνόταν συνεχώς.
Για να δανειστούν αυτά τα χρήματα στη χονδρική, οι τράπεζες εξέδιδαν ομόλογα, ακριβώς όπως κάνουν και τα κράτη. Αυτά τα ονομάζουμε τραπεζικά ομόλογα και έχουν συνήθως μεγαλύτερη απόδοση από τα κρατικά γιατί θεωρούνταν πως είχαν μεγαλύτερο ρίσκο. Στην ουσία οι τράπεζες προσέλκυαν το χρήμα από τα μεγάλα ψάρια, χωρίς ταυτόχρονα να δίνουν και μέρος του έλεγχου της τράπεζας (όπως θα έκαναν με μια αύξηση κεφαλαίου πχ που δίνει μετοχές και άρα ποσοστό του μαγαζιού στο νέο χρήμα). Φυσικά αυτά τα τραπεζικά ομόλογα διανθίστηκαν πολλές φορές με διάφορα κόλπα και υποτιθέμενες ασφάλειες, φτιάχνοντας τα αγαπημένα μας σύνθετα ή δομημένα “προϊόντα”
Όταν το 2008 μας έσκασε η lehman στα μούτρα, η χονδρική αγορά στην ουσία πάγωσε. Οι ομολογιούχοι χέστηκαν πάνω τους, καθώς βρέθηκαν στα χέρια με ομόλογα επιχειρήσεων που είχαν μόλις καταρρεύσει. Ήξεραν πως η χασούρα θα είναι μεγάλη διότι το κούρεμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ πιο βαθύ από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων. Σε εκείνο το κομβικό σημείο λοιπόν, με μπροστάρη τις ΗΠΑ και τον yes we can ομπάμια συνέβη το εξής μαγικό:

Συνέχεια εδώ: http://www.techiechan.com/?p=1505