A. Giannis blog

Εάν κάποιος μελετήσει την πορεία του διεθνούς συστήματος δεν θα
έχει παρά ελάχιστες αμφιβολίες για το πραγματικό αντικείμενο της
έκτακτης συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 21/7/2011.

Η ίδια η ιστορία της Ε.Ε. και το λειτουργικό λογισμικό της (γιατί
ιδρύθηκε, ποιοι οι σκοποί της, ποιες οι δράσεις της και το περιεχόμενο
της «νομοθεσίας» της, από πού επηρεάζονται οι αποφάσεις, ποιοι και πως
ορίζονται σε θέσεις κλειδιά) δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε οποιοδήποτε σοβαρό αναλυτή να αναρωτηθεί για τον σκοπό της συνόδου κορυφής: διανομή και πλιάτσικο.

Και μην περιμένετε τίποτα έντονες διαστάσεις και διασπάσεις με εθνικά κριτήρια. Το διεθνές κεφάλαιο και οι «ευρωδιεθνιστές»[1], έχουν τους ίδιους βασικούς μετόχους, τα ίδια αφεντικά και αυτά έχουν ορίσει τον διεθνή καταμερισμό, τους τομείς του καθενός.
Ούτε κανένας σοβαρός «ανταγωνισμός» θα υπάρξει για το πλιάτσικο και την
διανομή, αυτά είναι για να τα πουλάνε στους λαούς και στους ανθρώπους
ως κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και θέσφατα για την «ευτυχία» των
λαών και την «επιτυχία» των ίδιων των πολιτικών. Τα ίδια τα στοιχεία των
οργάνων τους, του Ο.Ο.Σ.Α. και του Π.Ο.Εμπορίου, αποδεικνύουν ότι
ολοένα και λιγότερες πολυεθνικές εταιρείες κατέχουν ολοένα και
μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και του παγκόσμιου πλούτου.  Αυτό είναι το
αποτέλεσμα του δήθεν «ανταγωνισμού» … .

Οι τομείς λοιπόν και τα βασικά ποσοστά του πλιάτσικου της
Ελλάδας και του υπόλοιπου ευρωπαϊκού νότου έχουν μοιραστεί από το
διεθνές διευθυντήριο. Απομένουν τα μικροποσοστά και οι
μικρορυθμίσεις με δήθεν εθνικό προσανατολισμό για να καλυφθούν οι
εσωτερικές τριβές, ανάγκες και διανομές της Ελλάδας.

Υπάρχουν κάποιοι «Ευρωηλίθιοι», που πιστεύουν στην ισχυρή Ευρώπη
και μάλιστα ως αντίπαλο δέος στις Η.Π.Α. . Πλανώνται πλάνην οικτράν . Μια
προσεκτική και βαθιά ματιά στις μετοχικές συνθέσεις των μεγάλων
τραπεζών και των μεγάλων πολυεθνικών του δυτικού κόσμου θα αποδείξει ότι
οι βασικοί μέτοχοι είναι πάνω – κάτω οι ίδιοι άνθρωποι και εταιρείες
τους. Θα αποδείξει ίσως ότι οι λεγόμενες πολυεθνικές εταιρείες είναι
περισσότερο μονοεθνικές από όσο θα περιμένατε. Αυτό μάλιστα δεν
είναι αποτέλεσμα κάποιας ειδικής ικανότητας κάποιων, αλλά συστήματος.
Το σύστημα αυτό ξέρετε πως το λένε … .  Φτιάχτηκε και ελέγχεται από τους
ίδιους και λειτουργεί στα μέτρα τους.

            Μην περιμένετε λοιπόν τίποτα χοντρούς και άγριους
τσακωμούς, έχουν λάβει οι πολιτικοί ηγέτες των λαών τις εντολές και τις
κατευθύνσεις τους και αλλού παίζεται το πραγματικό παιχνίδι.

            Το πρώτο μέρος του πραγματικού παιχνιδιού έχει να κάνει με την σφαίρα επιρροής του «δυτικού διευθυντηρίου». Κάποιοι
εκτός συστήματος βρήκαν πόρτες ανοικτές και θέλησαν να εισβάλουν σε
οικονομικά εδάφη κυριαρχίας και εκμετάλλευσης του «δυτικού κόσμου». Οσοι
το έκαναν πρέπει να αποτραπούν και να νικηθούν. Για ψάξτε για
παράδειγμα να δείτε σε ποιες χώρες είχαν αρχίσει να δημιουργούν βάσεις
και επενδύσεις π.χ. οι Κινέζοι (τυχαία το αναφέρουμε). Όταν ψάξετε θα
μείνετε με το στόμα ανοικτό[2].
Να γιατί η «κρίση χρέους» χτύπησε την πόρτα κάποιων και γιατί οι
«διεθνείς οίκοι αξιολόγησης», αυτά τα εγκληματικά όργανα του συρφετού
τους, τους κατέδειξαν. Όχι επειδή ήταν χρεωμένοι (χρεωμένα είναι όλα τα
κράτη), αλλά ως υποψήφιοι «αποστάτες» που πρέπει να τιμωρηθούν.  Να
γιατί τα μνημόνια περιέχουν όρους αποκλειστικού δανεισμού και
απαγόρευσης δανεισμού από «τρίτους». Αν η Ελλάδα επρόκειτο
πράγματι να χρεοκοπήσει, τα δυτικά αφεντικά θα ξεφόρτωναν τα δάνειά τους
και θα τα φόρτωναν π.χ. σε Κινέζους και Ρώσους (και πάλι τυχαία η
αναφορά των κρατών) που ήθελαν διακαώς να τα αναλάβουν (μαζί με την
σφαίρα επιρροής). Θα πουλούσαν σε αυτούς τα ελληνικά ομόλογα και θα
γλύτωναν από το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος … . Είναι συνεπώς σαφής ο σκοπός και τα συμπεράσματα:

-           Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, ούτε επρόκειτο ποτέ να χρεοκοπήσει όσο ανήκε στην ίδια σφαίρα κατοχής συμφερόντων (εδώ
αδιαφορούν π.χ. για τις καθυστερήσεις στην κατάθεση των φορολογικών
δηλώσεων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τρέχουν, αφού έχουν δήθεν άμεση
ανάγκη σε ρευστό),

-    Η Ελλάδα θα ξεπουληθεί οριστικά σε αυτούς για να ελέγχουν και να απομυζούν τα πάντα και να μην μπορούν να εισέλθουν άλλοι στις σφαίρες επιρροής τους με τίποτα !!!.

-           Η ελληνική κοινωνία θα σαρωθεί και θα αποσαρθρωθεί για να μην μπορεί να αντισταθεί και να δημιουργήσει κάτι δικό της.

-           Οι πολίτες θα εξαθλιωθούν και θα εκφοβιστούν,
ώστε να διασφαλιστούν υψηλές αποδώσεις υπεραξίας στην παραγωγή λόγω
μικρού κόστους (χαμηλά μεροκάματα, ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, ελάχιστες
συντάξεις κλπ.) και συνεχής κοινωνική υποτέλεια.

-           Θα τοποθετηθούν μόνιμοι οικονομικοί και πολιτικοί τοποπαρατηρητές,
οι οποίοι θα συνεργάζονται στενά με τα «αφεντικά» και θα ακολουθούν τις
εντολές τους κλπ. κλπ. κλπ. . Δεν είναι κάτι καινούργιο, πάντα
συνέβαινε, απλά θα επιταθεί και θα λάβει θεσμική μορφή.

            Το δεύτερο μέρος του πραγματικού παιχνιδιού και
κυριότερο σε παγκόσμιο επίπεδο έχει να κάνει με το ίδιο το σύστημα του
καπιταλισμού. Υπενθυμίζουμε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κατά βάση ένα παραγωγικό σύστημα, δεν έχει σκοπό την παραγωγή αλλά την κερδώα εκμετάλλευσή της.
Κέρδος στο κέρδος, φούσκα έκδοσης και χρήσης χρήματος εις χάριν της
«ανάπτυξης» στην φούσκα χρήσης χρήματος, υπήρξε τεράστια ζήτηση και
παραγωγή χρήματος με αποτέλεσμα το κυκλοφορούν χρήμα του πλανήτη να είναι πολλές φορές πολλαπλάσιο της ονομαστικής χρηματικής αξίας του
(εκεί έφτασε η ηλίθια ανθρωπότητα να λογίζει τα πάντα με το χρήμα).  Το
σύστημα φράκαρε και μπλοκαρίστηκε από την απληστία και την σχιζοφρένεια
των αφεντικών και πρέπει να κάνει μία επωφελή για αυτούς «διόρθωση», που οπωσδήποτε υπακούει σε σκοπιμότητες. Οι
βασικοί τρόποι για αυτό είναι τρεις : η αύξηση της χρηματικής αξίας του
πλανήτη, να χάσουν κάποιοι τα λεφτά τους ή την αξία τους, ο πόλεμος και
η καταστροφή.

Αυτοί έχουν επιλέξει και εφαρμόζουν τους δύο πρώτους, χωρίς ποτέ να λένε όχι στο πόλεμο. Τον πόλεμο τον μετέρχονται ως απειλή.

Βασικά ένα σύστημα καπιταλισμού θα μπορούσε να διορθώσει πληθωριστικά: ανεβάζοντας
τις χρηματικές αξίες των αγαθών-πλανήτη, ώστε να έλθουν πιο κοντά στα
χρηματικά διαθέσιμα, τα οποία θα μπορούν να υλοποιηθούν ευχερέστερα[3].
Αυτό το κάνει, αλλά στην παρούσα φάση – φούσκα δεν είναι
αποτελεσματικό. Αλλωστε η αύξηση των τιμών μειώνει το εύρος κατανάλωσης
και μην ξεχνάμε ότι το σύστημα υλοποιεί τα κέρδη του (παραγωγικές
υπεραξίες) στην κατανάλωση (εμπορικές υπεραξίες).   Δεν τους αρκεί αυτό
και μόνο ως εργαλείο υποταγής των λαών τους είναι χρήσιμο, αλλά και
συνάμα επικίνδυνο.

Θα πρέπει συνεπώς κάποιοι να χάσουν τα λεφτά τους. Η σύνοδος κορυφής έχει σε μεγάλο βαθμό αυτό το αντικείμενο.
Όχι αν κάποιοι θα χάσουν τα λεφτά τους (αυτό είναι προαποφασισμένο από
το διευθυντήριο), αλλά ποιοι εκτός διευθυντηρίου–συστήματος θα χάσουν τα
λεφτά τους και πόσα … και επίσης ποιοι θα αναλάβουν τις δραστηριότητές
τους. Η πρώτη καθαρή ματιά βλέπει ότι τα χρήματά τους θα τα χάσουν
κάποιοι μικρομεσαίοι, κάποιοι φορείς τους (π.χ. ασφαλιστικά ταμεία) και
κάποιοι τοπικοί κεφαλαιούχοι.
Η δεύτερη καθαρή ματιά ανακαλύπτει ότι βασικό θέμα της συζήτησης της
συνόδου κορυφής είναι το πιο πάνω: πόσα και ποιοι ακριβώς θα χάσουν από
την δήθεν “αναδιάρθρωση”, κούρεμα ή άλλη πρακτική μείωσης των χρεών
(ήτοι της χρηματοπιστωτικής φούσκας) και ποιοι θα τους διαδεχθούν. Το
πλιάτσικο δηλαδή δεν πρόκειται να γίνει μόνο σε επίπεδο εθνικής
δημόσιας περιουσίας, αλλά και σε επίπεδο ιδιωτικής δραστηριότητας. Το παιχνίδι είναι απλό και δοκιμασμένο :

- σε πρώτη φάση τρομοκρατούνται οι εκτός συστήματος «επενδυτές».
Οσοι δηλ. έχουν «επενδύσει» σε ομόλογα προβληματικών κρατών. Η
τρομοκρατία έγκειται στην λογική της μη εξεύρεσης λύσης για το πρόβλημα
του χρέους ή στην εξεύρεση λύσης που θίγει τα άμεσα οικονομικά
συμφέροντα των «επενδυτών». Είναι σαφές ότι πολλοί από αυτούς ή εταιρικά
μορφώματα (ιδίως εάν πρόκειται για πρόσωπα που έχουν την οικονομική
τους εγκατάσταση σε κράτη που κινδυνεύουν), έχουν υπολογίσει πότε θα
λάβουν τα χρήματα αυτά και που θα τα χρησιμοποιήσουν. Τα έχουν δηλ.
άμεση ή σχεδόν άμεση ανάγκη.

   - η τρομοκρατία, ο φόβος ολικής απώλειας των
«επενδύσεών» τους ή καταστροφικών καθυστερήσεων, τους εξαναγκάζει σε
πώληση των ομολόγων και χρεογράφων τους εν γένει σε εξευτελιστικές τιμές. Το σύστημα απορροφά τα ομόλογα και τα συγκεντρώνει χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες.

- στην συνέχεια και αφού έχει λάβει χώρα το πλιάτσικο των πλουτοπαραγωγικών εθνικών πηγών και επενδύσεων και σε χρόνο σχεδόν παράλληλο (με ελαφρά καθυστέρηση) το σύστημα κάνει δύο – τρία πράγματα:

α) συμφωνεί σε λύσεις μείωσης του συνολικού χρέους, τέτοιας
ώστε να υπάρξει και κέρδος για το ίδιο (π.χ. αγόρασαν τα ομόλογα προς
20% της ονομαστικής τους αξίας και το χρέος «κουρεύεται» στο 30% !!!). Με την τακτική αυτή «κουρεύεται» και μειώνεται και η χρηματοπιστωτική φούσκα που περιγράψαμε.

β) μοιράζει τις επιχειρήσεις και τις δραστηριότητες των
ντόπιων «επενδυτών», οι οποίες έχουν εν τω μεταξύ καταρρεύσει … ή όσες
θέλει να διατηρήσει τις εξαγοράζει με ελάχιστο τίμημα.
Προκειμένου να διασώσουν τα ελάχιστα οι «επενδυτές» (ντόπιοι
κεφαλαιούχοι) πωλούν όσο – όσο. Οσοι ανήκουν σε διεθνείς συμμορίες ή
τους είναι χρήσιμοι «διασώζονται» ως συμμέτοχοι ή υπεργολάβοι
προκειμένου να συγκροτηθεί η αναγκαία εσωτερική τάξη μεταπρατών
(compradores).

γ) το τρίτο μέρος αφορά τον λαό και την κοινωνία της υπό κατοχή χώρας, όπου ακολουθείται η πολιτική διαβαθμισμένης εξαθλίωσης.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει γενική εξαθλίωση της κοινωνίας, απώλειας κάθε
αξιοπρέπειας, από την οποία διασώζονται κάποιοι με την δημιουργία νέων
κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελματικών ενδιαφερόντων, ώστε να
αποφευχθεί η ενότητα και ομοψυχία του λαού. Η συστημική πυραμίδα
εξακολουθεί να λειτουργεί στην καθημαγμένη κοινωνία, η οποία εργάζεται
με μεγάλα ποσοστά κέρδους για τα «αφεντικά» της.

Οι ανωτέρω τακτικές έχουν ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζονται και στην
Ελλάδα. Απλά η έκτακτη σύνοδος κορυφής σηματοδοτεί την είσοδο στην φάση
της οριστικής υλοποίησης. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν ασφαλώς θα
εμφανιστούν ως παράθυρο για την σωτηρία της Ελλάδας, ως διαφαινόμενο ή
συζητούμενο σχέδιο και όχι ως τελική απόφαση. Θα δείτε δε ότι
αποφασιστική συμμετοχή στην δήθεν «λύση», την πρότασή της (φερ’ ειπείν)
δεν θα έχουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία – Γαλλία), αλλά κάποια
άλλη χώρα …  (υπάρχει σκοπιμότητα και σε αυτό).

Αυτό που θα αποφασίσουν είναι η διανομή των επιμέρους
ιδιωτικών δραστηριοτήτων, π.χ. ο τομέας των εργολαβιών όπου
διαγκωνίζονται μία γερμανική και μία γαλλική εταιρεία ή ο τομέας των
τραπεζών για το ποιες και με ποια ποσοστά θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην
ελληνική αγορά μαζί με την τράπεζα των δύο RR. Τέτοιου τύπου είναι οι
διαβουλεύσεις Γερμανών και Γάλλων και επ’ αυτών επέρχονται οι
προ-συμφωνίες. Α… και που είστε, μην περιμένετε καμία
ενεργοποίηση των CDS σε οποιαδήποτε φάση της «λύσης». Κανείς από αυτούς
που τα αγόρασαν δεν πρόκειται να πάρει τα λεφτά της ασφάλειάς του …
είναι και αυτό μια επιπλέον διόρθωση του συστήματος και πίεση.