A. Giannis blog

Λουκάς 1:24-80 - Λόγος
Ύστερα λοιπόν από τις μέρες αυτές έμεινε έγκυος η γυναίκα του η Ελισάβετ, η οποία κρυβόταν για πέντε μήνες λέγοντας:
«Μ' αυτόν τον τρόπο ενέργησε ο Κύριος, που έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου για να απαλείψει τη ντροπή που ένιωθα ανάμεσα στους ανθρώπους».
Τον έκτο μήνα λοιπόν, ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ να πάει σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Ναζαρέτ,
σε μια παρθένο αρραβωνιασμένη μ' έναν άντρα από τη γενιά του Δαβίδ, που ονομαζόταν Ιωσήφ. Και το όνομα της παρθένου ήταν Μαριάμ.
Παρουσιάστηκε λοιπόν ο άγγελος σ' αυτήν και της είπε: «Χαίρε εσύ, η πλημμυρισμένη με θεία χάρη. Ο Κύριος είναι μαζί σου. Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες!».
Μα εκείνη σαν τον είδε ταράχτηκε με τα λόγια του, και συλλογιζόταν τι τάχα να σήμαινε ο χαιρετισμός αυτός.
Της είπε τότε ο άγγελος: «Μη φοβάσαι Μαριάμ, γιατί βρήκες χάρη από το Θεό.
Και τώρα άκου! Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις γιο, και θα τον ονομάσεις Ιησού.
Αυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Υψίστου θα ονομαστεί. Και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του.
Και θα βασιλέψει στον οίκο του Ιακώβ στους αιώνες και η βασιλεία του δε θα έχει τέλος».
Είπε τότε η Μαριάμ στον άγγελο: «Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, αφού δεν έχω σαρκική σχέση με άντρα;».
Και της αποκρίθηκε ο άγγελος «Το Άγιο Πνεύμα θα έρθει επάνω σου και η δύναμη του Υψίστου θα σε καλύψει. Γι' αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννηθεί, Γιος Θεού θα ονομαστεί.
Και, πρόσεξε! Η Ελισάβετ η συγγενής σου έχει συλλάβει κι αυτή γιο τώρα στα γερατειά της κι αυτός είναι ο έκτος μήνας εγκυμοσύνης αυτής που την έλεγαν στείρα!
Γιατί τίποτε απ' όσα ειπώθηκαν δεν είναι ακατόρθωτο για το Θεό».
Τότε η Μαριάμ είπε: «Να 'μαι, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το λόγο σου». Κι έφυγε απ' αυτήν ο άγγελος.
Σηκώθηκε λοιπόν τις μέρες εκείνες η Μαριάμ και αναχώρησε βιαστικά σε μια πόλη της Ιουδαίας στα ορεινά,
όπου μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτισε την Ελισάβετ.
Κι εκείνο που συνέβη μόλις η Ελισάβετ άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, ήταν να σκιρτήσει το βρέφος στην κοιλιά της και να γεμίσει με το Πνεύμα το Άγιο η Ελισάβετ.
Αναφώνησε τότε και είπε με δυνατή φωνή: «Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες και ευλογημένος ο καρπός της κοιλιάς σου.
Αλλά πώς έγινε τούτο, να έρθει η μητέρα του Κυρίου μου σ' εμένα;
Γιατί αμέσως μόλις έφτασε στ' αυτιά μου ο ήχος του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στην κοιλιά μου.
Και μακάρια είναι εκείνη που πίστεψε, γιατί θα εκπληρωθούν αυτά που της είπε ο Κύριος».
Τότε η Μαριάμ είπε: «Δοξάζει η ψυχή μου τον Κύριο,
και βρήκε αγαλλίαση το πνεύμα μου στο Θεό, το Σωτήρα μου.
Γιατί έστρεψε το βλέμμα του στην ταπεινή του δούλη. Και νά! από τώρα πια θα με μακαρίζουν όλες οι γενιές.
Γιατί μου έκανε πράγματα θαυμαστά ο Παντοδύναμος. Και είναι άγιο το όνομά του.
Και το έλεός του εκτείνεται από γενιές σε γενιές, σε όσους τον σέβονται.
Επέβαλε την κυριαρχία του με το βραχίονά του. Διασκόρπισε εκείνους που ο νους και η καρδιά τους διαπνέονται από περηφάνια.
Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και εξύψωσε ταπεινούς.
Ανθρώπους πεινασμένους τους γέμισε με αγαθά, ενώ πλούσιους τους έδιωξε αδειανούς.
Στήριξε τον Ισραήλ το δούλο του, διατηρώντας στη μνήμη του το έλεός του
αιώνια, όπως το υποσχέθηκε στους προπάτορές μας, στον Αβραάμ και τους απογόνους του».
Κι έμεινε η Μαριάμ με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες και ύστερα επέστρεψε στο σπίτι της.
Συμπληρώθηκαν λοιπόν οι μέρες της Ελισάβετ για να γεννήσει, και γέννησε γιο.
Στο μεταξύ άκουσαν οι γείτονες και οι συγγενείς της πως ο Κύριος της έδειξε πολύ μεγάλο έλεος και συμμετείχαν στη χαρά της.
Κι όταν έφτασε η όγδοη μέρα, ήρθαν να κάνουν περιτομή στο παιδί και το αποκαλούσαν το παιδί Ζαχαρία, επειδή αυτό ήταν το όνομα του πατέρα του.
Τους μίλησε όμως η μητέρα του και τους είπε: «Όχι Ζαχαρίας αλλά Ιωάννης θα ονομαστεί».
Τότε εκείνοι της είπαν: «Δεν υπάρχει κανένας ανάμεσα στους συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό!».
Και ρωτούσαν με νοήματα τον πατέρα του, πώς θα ήθελε εκείνος να ονομαστεί.
Εκείνος τότε ζήτησε μια μικρή πλάκα κι έγραψε: «Ιωάννης είναι το όνομά του». Κι όλοι απόρησαν.
Κι ακριβώς τη στιγμή εκείνη αφαιρέθηκε ο φραγμός από το στόμα και τη γλώσσα του κι άρχισε να μιλάει δοξολογώντας το Θεό!
Φόβος κυρίευσε τότε όλους εκείνους που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές, και σε όλη την ορεινή περιοχή της Ιουδαίας συζητιούνταν όλα αυτά τα γεγονότα.
Και όλοι όσοι τα άκουσαν, τα φύλαγαν μέσα στην καρδιά τους λέγοντας: «Τι πρόκειται άραγε να γίνει το παιδί αυτό;». Και το χέρι του Κυρίου ήταν μαζί του.
Στο μεταξύ ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του, γέμισε από Πνεύμα Άγιο και προφήτεψε λέγοντας:
»Ευλογητός ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, γιατί επισκέφτηκε το λαό του και του πρόσφερε λύτρωση.
Και ανέδειξε για μας ένα δυνατό μέσο σωτηρίας από τη γενιά του Δαβίδ του δούλου του,
όπως το υποσχέθηκε με το στόμα των προφητών του των αγίων από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα:
Να μας χαρίσει απελευθέρωση από τους εχθρούς μας και από τα χέρια όλων εκείνων που μας μισούνε.
Να δείξει έλεος στους πατέρες μας και να θυμηθεί τη διαθήκη του την άγια,
τον όρκο που ορκίστηκε στον Αβραάμ τον πατέρα μας, πως θα μας αξιώσει,
αφού ελευθερωθούμε από τους εχθρούς μας, να τον λατρεύουμε άφοβα
με οσιότητα και με δικαιοσύνη μπροστά στην παρουσία του σε όλες τις μέρες της ζωής μας.
Κι εσύ, παιδάκι, προφήτης του Υψίστου θα ονομαστείς, γιατί θα προπορευτείς πριν από τον Κύριο, για να προετοιμάσεις τα μονοπάτια του· -
για να μεταδώσεις τη γνώση της σωτηρίας στο λαό του με τη συγχώρηση των αμαρτιών τους,
χάρη στα πιο βαθιά αισθήματα ελέους του Θεού μας, με τα οποία μας επισκέφθηκε ανατολή από τον ουρανό:
Για να φωτίσει αυτούς που κάθονται στο σκοτάδι και σε σκιά θανάτου. Για να κατευθύνει τα πόδια μας στο δρόμο της ειρήνης».
Στο μεταξύ το παιδί μεγάλωνε και δυνάμωνε στο πνεύμα και ζούσε στις ερημιές μέχρι την ημέρα της εμφάνισής του στο λαό Ισραήλ.