A. Giannis blog

Το κύριο ερώτημα είναι πως να μπορέσουμε να γίνουμε εκείνοι οι σπόροι της παραβολής που αν όχι καρποφορούν στο ακέραιο τουλάχιστον έστω και με ζιζάνια και αγκάθια (οι πειρασμοί) δίνουν κάποιους καρπούς.

Αυτό που δεν μας αφήνει να καρποφορήσουμε είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό η ραθυμία (τεμπελιά).
Η τεμπελιά πρώτα απ' όλα προς τον εαυτό μας. Δεν έχουμε το κουράγιο και την δύναμη να κάνουμε έστω και στο ελάχιστο το πρώτο και μεγαλύτερο καθήκον ενός που θέλει να λέγεται Χριστιανός : την προσευχή.

Η προσευχή είναι το μέσον για όλα τα υπόλοιπα. Αυτή ανοίγει τους ουρανούς, αυτή φέρνει όλα τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών...
Μας δίνει μιά μεγάλη δυνατότητα ο Θεός για να πηγαίνουμε στην προσευχή και να αφήνουμε πολλά άλλα γεγονότα ή υποχρεώσεις ή "τρεξίματα"... Ποιά είναι αυτή ; Η υπενθύμιση του θανάτου...
Γνωρίζετε κάτι που να μην είναι θνητό ;
Αυτή λοιπόν η υπενθύμιση μας δίνει τη δύναμη να πηγαίνουμε και να ψάχνουμε τα αθάνατα... με πρώτο απ' όλα την προσευχή...

Με ποιό στόχο πρέπει να προσευχόμαστε ;
Ο κυριότερος στόχος είναι πρώτα η ειρήνη. Ειρήνη πρώτα στον εαυτό και ψυχισμό μας, κατόπιν στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας... και μετά έρχεται και η ειρήνη μεταξύ των χωρών και όλου του κόσμου...
Αυτή μας φέρνει στον δεύτερο στόχο που δεν είναι άλλος από την φιλαδελφεία.
Η αγάπη προς τον πλησίον (εχθρό ή φίλο) είναι και επιδίωξη αλλά και το αποτέλεσμα της προσευχής του Χριστιανού... Αυτή τακτοποιεί και την ψυχή μας αλλά και την κοινωνικότητά μας. Μας κάνει να αισθανόμαστε πραγματικά ευτυχείς κατά Θεό...

(από το κήρυγμα του Πατέρα Βαρνάβα - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής (Λαοδηγήτρια) - Θεσ/νίκη 15/10/06)